به گزارش مشرق، خبر به نقل از ژاپن تايمز نوشت: افت و خيزها در قيمت نفت و بحران هسته اي که از يازدهمين روز از ماه مارس گريبان ژاپن را گرفته ،بيش از همگان به نفع روسيه تمام شده است. پيش بيني اوپک حاکي از اين است که قيمت نفت به زودي به مرز 120 بشکه در روز مي رسد و اين مساله مي تواند بهترين خبر براي روس ها باشد.

روس ها تا پيش از اين و هنگام بستن بودجه گمان مي کردند که مي توانند نفت را در بهترين حالت تا بشکه اي 75 دلار به فروش برسانند. هر رقمي بيش از اين رقم مبدا و اوليه به معناي سود خالص براي روس هايي است که حساب و کتاب هاي خود را با رقمي بسيار کمتر به پايان رسانده بودند. وزير دارايي روسيه پيش بيني مي کند که با بالا رفتن بهاي نفت کمپاني هاي روسي هم مي توانند امسال رشد چهار درصدي را تجربه کنند. يکي از نشانه هاي رشد اقتصادي در روسيه ، رشد واحد پولي اين کشور در برابر دلار است. واحد پولي روسيه نسبت به واحدهاي برزيل ، هند و چين ارزش خود را بيشتر حفظ کرده است.

برخي دولتمردان و اقتصاددان هاي روسي حتي با قساوت آرزوي طولاني تر شدن ناآرامي ها و بي ثباتي امنيتي در خاورميانه را در دل دارند. افزايش بهاي نفت را مي توان نوزاد ناخلف خيزش هاي عمومي در خاورميانه و آنچه که بسياري از تحليل گران آن را انقلاب مي خوانند، دانست. تاريخ اثبات مي کند که همواره نسبيتي ميان ثبات سياسي در روسيه و قيمت نفت يا همان رونق اقتصادي وجود داشته است.در ژوئن 2008 به عنوان نمونه روسيه در آب و هوايي به گرجستان حمله کرد که بهاي نفت از مرز 134 دلار در هر بشکه هم عبور کرده بود.

چند ماه پس از اين تاريخ بود که با کاهش بهاي اين طلاي سياه، کرمين نشين ها ترجيح دادند در تغيير استراتژي 180 درجه اي با اروپايي ها و واشنگتن نشين ها از در دوستي و صلح وارد شوند. در اين بازه زماني قيمت نفت در هر بشکه به کمتر از 50 دلار رسيده بود.

روسيه از موقعيت جغرافيايي برخوردار است که بسياري را وادار به تعظيم اقتصادي در برابر اين کشور کرد. بسياري از کشورهاي قرار گرفته در قاره سبز براي تامين انرژي مورد نياز خود به روسيه وابسته هستند. استوني و ليتواني در زمره همسايگاني هستند که صد در صد نياز خود به گاز طبيعي را از طريق مسکو تامين مي کنند. اتحاديه اروپا هم در نگاهي کلان تر براي تامين 42 درصد از گاز مورد نياز ساکنان خود به مسکو و آقايان تکيه داده بر اريکه قدرت در کرملين وابسته است.

تحليل گران و کارشناسان اروپايي از برآورد سياست هاي کرملين در چند سال اخير به اين قطعيت رسيده اند که روس ها براي محتاج نگاه داشتن اروپا به خود و يا نوعي نمايش قدرت دست به هر ابزار و تغيير استراتژي مي زنند. روس ها با ذکاوتي که در سياستمداران آنها سراغ داريم اختلاف هاي کوچک خود با کشورهاي اروپايي را حل و فصل مي کنند و البته در ازاي آن پاسخي براي دغدغه هاي بي شمار خود دريافت مي کنند.

روسيه بارها و بارها مخالفت خود را با گسترده تر شدن حلقه ناتو و الحاق ديگر کشورهاي همسايه خود به اين گروه نظامي اروپايي اعلام کرده و اکنون با پايان دادن به مثلا فلان مناقشه مرزي کوچک با کشوري مانند نروژ مي تواند به استجابت دعاي خود توسط اروپايي ها اميدوار باشد. روسيه به سران قاره سبز وعده رابطه دو جانبه و بعضا چند جانبه مثبت را داده و در ازاي آن مي تواند بر روي اين همکاري حساب باز کند.
27 کشور عضو اتحاديه اروپا هر کدام براي اين زيرکي هاي کرملين نشين ها ابزاري در آستين دارند. برخي گاز طبيعي را مستقيما از کشورهايي مانند قطر با کانتينرهاي مخصوص حمل مي کنند که البته هزينه آن هم از انتقال گاز از خطوط با واسطه روسيه بسيار کمتر است. در سال گذشته ميلادي ميزان گاز طبيعي که از اين طريق به اروپا رسيد رشد فزاينده اي داشت که همين امر روس ها را بسيار نگران کرد.
اتحايه اروپا در ترفندي ديگر براي مهار قدرت روسيه در ماه مارس ميلادي طرحي را به تصويب رساند که بر اساس آن يک کمپاني واحد نمي تواند هم در انتقال گاز و هم در صنعت استخراج آن نقش داشته باشد. اين حرکت براي پايين نگاه داشتن و يا به زبان ديگر مهار اهرم قيمت در اختيار روس ها اتخاذ شد. بسياري از کارشناسان مسائل اقتصادي تاکيد دارند که اين حرکت اروپايي ها مي تواند بزرگترين ضربه را به پيش بيني هاي اقتصادي روس ها در کوتاه و دراز مدت وارد کند.

البته روس ها در قبال تقلاهاي اروپا براي کاستن از قدرت اين کشور ساکت ننشستند و هر آنچه از ابتکار اقتصادي و ذوق سياسي که در چنته داشتند در طبق گذاشتند. پس از زلزله، تسونامي و بحران هسته اي در ژاپن بود که کرملين نشين ها دست به کار شدند و پيشنهاد کمک به اين کشور را مطرح کردند. در دوازدهمين روز از ماه مارس يعني تنها 24 ساعت پس از مصيبت و زماني که اخبار نشت مواد راديواکتيو بر سر زبان ها افتاده بود، ولاديمير پوتين نخست وزير روسيه دستور دو برابر کردن صادرات گاز به اين کشور را صادر کرد.

اين حرکت روس ها در روزهاي سخت دولت ژاپن از منظر رواني بر دولتمردان و مردمان اين کشور تاثير شگرفي داشت و بي شک از اين پس در توکيو هر بار سخن از شريک و متحد استراتژيک به ميان آيد، دولتمردان به مسکو نشين ها پيش از هر گزينه ديگري خواهند انديشيد. روس ها از مدت ها پيش به ژاپن به چشم شاهراهي براي انتقال گاز به ديگر کشورهاي آسيايي دور نگاه مي کردند و اکنون با آنچه در اين کشور رخ داد، روياي روس ها به واقعيت نزديک تر شده است.

روسيه در حال حاضر براي اين انتقال بيش از اندازه به چين وابسته است و قطعا قرار دادن تمام تخم مرغ ها در يک سبد از ذکاوت روس ها به دور است .